qomqome_m

با خواندن تاريخ علي(ع)، به داستان ابوموسي اشعري، عالم بي‌طرف آن عصر كه مي‌رسي، غصه در دلت جاگير مي‌شود. به داستان طلحه و زبير كه مي‌رسي، حسرت مي‌خوري بر عاقبت سيف‌الاسلامي كه زماني با پيامبر(ص)، براي اسلام، شمشير زده بود. داستان غم‌انگيز ريزش خواص، روايت هميشه تاريخ بوده است.مالك، تنها ده ضربت شمشير تا تيرك خيمه معاويه فاصله داشت،

كاش ياران بي‌بصيرت علي(ع)، قرآن بر سر نيزه را باور نمي‌كردند… كاش عمر سعد و شمر هم مثل حر، توبه كرده بودند… كاش… كاش… كاش…

منبع : رضا مصطفوی سر دبیر نشریه امتداد از وبلاگ قمقمه

□ دیاررنج مکتب رنج و صبوری و رهائی…
و شهادت پاداش رنج است.
 همراز پروانه ها باشید